Diagnostisch proces LESA

Een LandschapsEcologische SysteemAnalyse (LESA) is enerzijds een beschrijving van de (ver)wordings­geschiedenis van een gebied, maar belangrijker nog - gaat het om het begrip van het ecohydrologisch functioneren van het gebied. Wat zijn de waargenomen patronen in het landschap – en op welke (hydrologische) processen en systemen wijzen deze? Dit onder het motto: “in het patroon schuilt het proces”.

Met die kennis van de sturende factoren en de benodigde mate van herstel van natuurwaarden kunnen we vervolgens de afweging maken tussen gewenste economische activiteiten/ factoren; en benodigde ecologische eisen. In Nederland zijn de natuurlijke condities in die gebieden immers veelal (zwaar) aangetast en voeren we LESA’s voornamelijk uit ten behoeve van natuurbehoud, -beheer, en -herstel. Daarmee krijgen de eisen van de natuur een “stem” in de discussie met maatschappelijke functies zoals economisch en recreatief gebruik, of gebruik ten behoeve van veiligheid of klimaatsaanpak.

Vanuit dat oogpunt gezien kunnen we zoals eerder gezegd met een metafoor de (natuur)gebieden beschouwen als “patiënten” die een “medische diagnose” en “behandeling” moeten ondergaan door de ecologische “arts”. Bij die diagnose staat het gebied centraal en worden stapsgewijs de vormende- en sturende processen, alsmede de drukfactoren in beeld gebracht om te achterhalen welke problemen er spelen, wat de achterliggende oorzaken zijn en welke maatregelscenario’s voorgesteld kunnen worden als behandelplan.